7 αγαπημένες ταινίες

Μετά από πρόσκληση του Τάσου των Κοινωνικών Θεμάτων μέσω mail.

Πριν απαντήσω δηλώνω:
1. Οι ταινίες τυγχάνει να είναι αυτές που μου έρχονται τώρα, σε άλλη στιγμή μπορεί να μου έρχονταν άλλες.
2. Δηλώνω αναίσχυντα λάτρης του trash culture γι’αυτό και βαριέμαι τα σχόλια περί του “μα αν είναι δυνατόν”
3. Το ότι βλέπω σκουπίδι δεν αποκλείει το ότι βλέπω ποιότητα.

Χωρίς συγκεκριμένη σειρά το λοιπόν ιδού οι αγαπημένες μου.

ΕΝΑ
BLADE RUNNER (Ridley Scott, 1982)
Προτιμώ το βιβλίο αλλά είναι από τις λίγες ταινίες που εγάμησαν το βιβλίο μεν είναι καλές δε. Ειδικά το Director’s Cut είναι η προτίμηση μου (θύμισε μου άλλη φορά να σου κάνω και pop culture ανάλυση στο Academia Nervosa)
Καλύτερη σκηνή: Με το origami.
Καλύτερη ατάκα: Έχετε κάνει ποτέ το τεστ στον εαυτό σας;

ΔΥΟ
THE CROW (Alex Proyas, 1994)
Στυλιστικά αξεπέραστη. Goth στα καλύτερα του. Και η μουσική γαμεί.
Καλύτερη σκηνή: Επί της ταράτσας.

ΤΡΙΑ
π (Darren Aronofsky, 1998)
Την λατρεύω και ταινίες που μου αρέσουν τις βλέπω ξανά και ξανά. Είναι η μόνη ταινία που γουστάρω τόσο πολύ αλλά δεν θέλω να την ξαναδώ. Ever.
Καλύτερη σκηνή: Με το τρυπάνι.

ΤΕΣΣΕΡΑ
Dom za vesanje – Ο Καιρός των Τσιγγάνων (Emir Kusturica, 1988)
Είναι η πρώτη ‘ενήλικη’ ταινία που είδα με τη Μαμά Δέσποινα στα 11 μου. Μου άφησε διάφορα παρατράγουδα και μουσικά και οπτικά αλλά κυρίως στην εμμονή μου με το magical realism.
Καλύτερη σκηνή: Με το πηρούνι.

ΠΕΝΤΕ
FRIDA (Julie Taymor, 2002)
Τη γούσταρα την Frida από τα μικράτα μου αλλά η ταινία είναι οπτική πανδαισία χρωμάτων και έξυπνης σκηνοθεσίας (που πονηρά αντικατέστησε την έλλειψη χρημάτων αλλά έδειξε και πιο καλλιτεχνική – μεγάλο κόλπο).
Καλύτερη σκηνή: Το σεξ στη ντουλάπα.
Εξαιρετική σημείωση καλύτερο μουσικό κομμάτι ever: Alcoba Azul
Καλύτερη ατάκα: I had two big accidents in my life Diego, the trolley and you… You are by far the worst.

ΕΞΙ
ΔΕΚΑΠΕΝΤΑΥΓΟΥΣΤΟΣ (Κωνσταντίκος Γιάνναρης, 2001)
Από τις λίγες ελληνικές ταινίες που αγόρασα και βλέπω άνετα ξανά και ξανά και ξανά. Στοιχιωτική ιστορία.
Καλύτερη σκηνή: Το κλάμμα στην Παναγία Σουμελά.
Καλύτερη ατάκα: Ταξίδια… τέτοια… ξέρεις.

ΕΦΤΑ
The Craft (Andrew Fleming, 1996)
Η πιο ακριβής ταινία από άποψη Wicca σε κυκλοφορία σήμερα με την χειρότερη πρωταγωνίστρια (είναι η Γυναίκα – Μέτωπο). Στυλιστικά καταπληκτική με υπερβολές που ταιριάζουν γάντι στο είδος.
Καλύτερη σκηνή: Στην παραλία
Καλύτερη ατάκα: Don’t be shy darling.

ΕΚΤΟΣ ΣΥΝΑΓΩΝΙΣΜΟΥ
Tous les matins du monde – Όλα τα πρωινά του κόσμου (Alain Corneau, 1991)
Με πονάει κάπου αόριστα αλλά πολύ ουσιαστικά.
Καλύτερη σκηνή: Όλες.
Καλύτερη ατάκα: Το κολλάρο σας είναι εκτός μόδας κύριε.

Να μου πουν εφτά ταινίες οι
Shadow of Edinburgh
fake-world
telson
cpil (αλίμονο)
και
uroborus.