Δεν ξέρω ποτέ ποια είναι η σωστή ευχή και η σωστή σκέψη για αυτή τη μέρα. “Μακάρι να είχαμε τη δύναμη για τέτοια αντίσταση;” ή “Μακάρι να μη χρειαστεί ποτέ ξανά να οχυρωθούμε σε ένα Πολυτεχνείο;”.
Και τελικά είμαστε καλύτερα σήμερα που το πολιτικό μας όραμα είναι ανάμεσα στον Γιωργάκη και τον Κωστάκη;
Είμαστε καλύτερα ακούγοντας Καλομοίρα και βλέποντας Fame Story ή ήταν πιο σωστά τα πράγματα όταν ακούγανε (οι γονείς μας) Θεοδωράκη ως επαναστατική πράξη;
Καλά τα λεγε ο Καπετάν Μιχάλης του Καζαντζάκη: Είμαστε ανθρωπάκια – κι οι πρόγονοι μας ήταν άντρες, θεριά.
Τελικά οι μεγάλες πράξεις απαιτούν αντίξοες συνθήκες. Κι όλα τα άλλα είναι φανφάρες και ψευτιές για να λέμε ότι κάτι ξέρουμε κι εμείς από το ωραίο, το μεγάλο και το αληθινό.
 Πολυτεχνείο;10 comments to Πολυτεχνείο;Leave a Reply |
||
 digital-era.org by Sofia Gkiousou is licensed under a Creative Commons Attribution-Non-Commercial-No Derivative Works 3.0 Greece License. SoMaFusion has been here Powered by WordPress & Atahualpa |
||
Μακάρι να είχαμε τη δύναμη για τέτοια αντίσταση!
Πάντα υπάρχει κάτι στραβό, κάτι που ο κόσμος πρέπει να διορθώσει, μερικές φορές είναι περισσότερο στραβό και άλλες λιγότερο. Παρολαυτά η ουσία είναι ότι ο κόσμος θα έχει παντα κάτι για να αγωνίζεται. Άλλωστε αν δεν υπάρχει κάτι για να αγωνιστείς δεν υπάρχει και λόγος ύπαρξης σου.
>> Και τελικά είμαστε καλύτερα σήμερα που το πολιτικό μας όραμα είναι ανάμεσα στον Γιωργάκη και τον Κωστάκη;
Όχι.. ιδίως με το χοντρό
Η επανάσταση είναι ένστικτο των ανθρωπων. Πάντα θα υπάρχει. Απλός η κάθε γενιά επαναστατεί διαφορετικά. Μπορεί η δική μας επανάσταση να εκφράζεται με το http://www.noepatents.com κτλ. Αυτό που θέλω να πώ είναι ότι οι προηγούμενοι δεν ήταν άντρες και εμείς ανθρωπάκια. Αν επαναστατούσαμε (σ’αυτό τον βαθμό όπως οι φοιτητές του πολυτεχνείου) για λόγο που δεν σήκωνε τόση αντίδραση θα ήμασταν απλώς μαλάκες.
Θέλω να πιστεύω ότι αν οι συνθήκες επιβάλλουν παρόμοια αντίδραση ο λαός θα ανταποκριθεί στο κάλεσμα των καιρών.
Γιώργος ΙορδάνουΥΓ. Μου άρσεσε πολύ το ιστολόγιο σου. keep blogging
Σοφία, αυτό είναι το καλύτερο κείμενο που διάβασα φέτος για την επέτειο του Πολυτεχνείου. Εγώ ούτε καν τολμάω να γράψω κάτι: φοβάμαι ότι τόσα χρόνια που απορροφάω πλατειασμούς (και την εξέλιξή τους μέσα στο χρόνο), δεν μου έχει μείνει αυθεντικό συναίσθημα και σκέψη γι’αυτή τη μέρα, κι ας την πρόλαβα, έστω και αμυδρά. Which is the whole point of the exercise, I guess..
Oneiros
PS: It was no contest, really. Οποιοδήποτε post αναφέρει τον Καπετάν Μιχάλη, κερδίζει αυτομάτως (+ κέρασμα τσικουδιά!)
Mη χείρον βέλτιστον… Οι καιροί δεν έχουν έρθει; Δεν υπάρχει κανένα λόγος για να αντισταθούμε; Λόγους έχουμε, όρεξη δεν έχουμε… ;0-)
George
Oneiros> Δεν έχεις ιδέα. Πώς θα ήθελα τώρα Κρήτη, τσικουδιά, μεζέ και τσιγαράκι. Και Χανιά με σουβλάκι (με γιαούρτι) στο χέρι. Να ‘σαι καλά αγάπη άντε στην υγειά σου.
Ξέρω, ξέρω. Αλλά, η Κρήτη (και ειδικά τα Χανιά) είναι ..state of mind: θεώρησε πως είσαι ήδη εκεί! (έτσι παρηγοριέμαι κι εγώ, που μάλλον θα την ξαναδώ του χρόνου το συντομότερο). Σκουτελοβαρώ σε, σύντεκνη :-)
Oneiros
Μια που μιλάμε για τον εν λόγω “συμπατριώτη” και ως συνέχεια του post του vrypan νομίζω το κάτωθι από την Αναφορά στο Γγκρέκο ταιριάζει.
ΤΡΕΙΣ ΨΥΧΕΣ, ΤΡΕΙΣ ΠΡΟΣΕΥΧΕΣ:
Α’ ΔΟΞΑΡΡΙ ΕΙΜΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΣΟΥ, ΚΥΡΙΕ,
ΤΕΝΤΩΣΕ ΜΕ, ΑΛΛΙΩΣ ΘΑ ΣΑΠΙΣΩ.
Β’ ΜΗ ΜΕ ΠΑΡΑΤΕΝΤΩΣΕΙΣ, ΚΥΡΙΕ,
ΘΑ ΣΠΑΣΩ.
Γ’ ΠΑΡΑΤΕΝΤΩΣΕ ΜΕ, ΚΥΡΙΕ, ΚΙ ΑΣ ΣΠΑΣΩ !
Λίγο καθυστερημένα. Με πολύ σεβασμό σε όσους φέρθηκαν ηρωικά.
Υπάρχει μία λαϊκή ρήση που λέει, “θεέ μου, μην μου δώσεις όσα μπορώ ν’ αντέξω”, δηλ. είμαι ικανός για πολλά πράγματα, πολύ περισσότερα από όσο μπορώ να φανταστώ, αλλά δεν θέλω να βρεθώ στην κατάσταση που θα ανακαλύψω πόσο δυνατός μπορώ να είμαι.
Σοφία το ίδες αυτό?
Τα ίδια Παντελάκη μου…
Συμφωνώ. Από τα καλύτερα post σου.
[…] Πέρσι τέτοια μέρα […]