Αγαπητή μου Ιουλιέτα ήσουν μια άβγαλτη κι ο Σαίξπηρ ένας ηλίθιος

romeo had juliette Uploaded by Bim Bom on 15 Nov 06, 2.09PM BST

Ο Σαίξπηρ ήταν ένας ηλίθιος κι εμείς ένα πολιτισμός προβληματικών.

Έγραψε το Ρωμαίο και την Ιουλιέτα για δύο πιτσιρίκια που πήγαν και πεθάνανε πριν της ώρας τους. Ο Ρωμαίος ήταν ένα κοκοράκι που τον έχωνε όπου έβρισκε κι η Ιουλιέτα μια άβγαλτη παρθένα.

Δεν αμφισβητώ σαφώς το πάθος και τον έρωτα. Don’t get me wrong χωρίς αυτά τί να λέει κι η ζήση;

Παρόλα αυτά ακόμα κι όταν διάβασα Ρωμαίο και Ιουλιέτα στην εφηβεία μου πάλι το βρήκα πανηλίθιο κυρίως όσον αφορά την Ιουλιέτα. Η κοπέλα δεν ήξερε τίποτα απολύτως. Ήταν μια αθώα άβγαλτη και παρθένα (τριπλό το κακό) που είδε έναν μορφονιό και τάχτηκε ψυχή τε και σώματι.

Αμ αυτό δεν είναι έρωτας.

Να μου πεις ήταν η Ιουλιέτα Γυναίκα με το Γ κεφαλαίο κι αναθεώρησε τα πάντα για τα μάτια του Ρωμαίου να σου πω ναι. Αυτός είναι έρωτας. Αυτό είναι γίνομαι καλύτερη για πάρτη σου. Αυτό είναι ξαναγεννιέμαι για σε. Έτσι, μάλιστα!

Μα ως πολιτισμός έχουμε κάνει εικόνισμα την Ιουλιέτα που δεν ήξερε που πάνε τα τέσσερα. Κι ό,τι ρομαντική ηρωίδα έχει γραφτεί από τότε είναι έτσι μαραμένη κι άσχετη σαν την Ιουλιέτα. Τί να σου κάνει αυτή; Να πέσεις με σινάχι (κι είναι και γκρινιάρηδες οι άντρες στις αρρώστιες) και να λιποθυμάει από την ταραχή. Γυναίκα είναι αυτό;

Γι’αυτό πάντα μ’άρεσε η Κατερίνα από το Ημέρωμα της Στρίγγλας. Να τη βλέπεις να σου σηκώνει το κεφάλι αυθάδικα και να ξυπνάει ο Πετρούκιος μέσα σου να την κάνεις καλά και να σε κάνει κι εκείνη με τη σειρά της.

Αλλά τί να πεις; Μας έχει φάει η δυτική ματιά κι η χριστιανική κουλτούρα. Σταδιάλα.

——–
Διαβάστε το εξαιρετικό κείμενο του Harold Bloom στο site του Εθνικού Θεάτρου για το Ημέρωμα της Στρίγγλας. Θα σας ανοίξει τα μάτια.