Πώς λέγαμε παλιά η Γενιά του Τριάντα, η Γενιά του Πολυτεχνείου κλπ; Ε τώρα υπάρχει και η Γενιά της Κούρασης. Δεν είναι πρόσφατο φαινόμενο, είναι μια κατηγορία διαχρονική θα λέγαμε, η οποία όμως τελευταία έχει πάρει τερατώδεις διαστάσεις και τείνει να πρσβάλει – κάπως σα δάκος και μουχρίτσα – όλους τους νέους από 18 με 20 μέχρι 30 με 35 ετών. Δώστε βάση γιατί μετά από πρόσφατο ταξίδι στην Ελλάδα η Θεία Σοφία είδε και έφριξε. Συμμαζευτήτε οι νέοι και πλακώστε τους στις μπάτσες οι γηραιότεροι.
ΚΥΡΙΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΙΣΤΙΚΟ
Η Κούραση. Είναι όλοι λιώμα/ πτώματα/ τους μαζεύουν με το κουταλάκι. Και το ωραίο είναι ότι οι υπόλοιποι τους πιστεύουν. Εξηγώ: Δεν εννοώ ότι λένε “Είμαι πτώμα”. Έχουν όμως μια συμπεριφορά, λες και όχι απλά είναι κουρασμένοι αλλά κυρίως βαριούνται τραγικά με το μέρος που βρίσκονται, την κατάσταση, το συνομιλητή τους. Κυκλοφορούν λες και έχουν πάρει ηρεμιστικά και μάλιστα αυτή η συμπεριφορά στις Ελλάδες θεωρείται τελευταία και πολύ κουλ λέμε. Γιατί για να είσαι με το ζωηρό βλέμμα της αγελάδας πρέπει να είσαι και πολύ άνετος έτσι; Λάθος.
ΓΕΩΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΦΥΣΙΚΟ ΠΕΡΙΒΑΛΛΟΝ
Η νέα αυτή Γενιά (της Κούρασης) παρατηρείται κυρίως στο φυσικό της περιβάλλον, τα διάφορα lounge clubs της παραλίας και διάφορα hip και trendy καφέ (επίσης της παραλίας) όπως ας πούμε Αγνάντι (που μου αρέσει εμένα, άλλο θέμα αυτό) και διάφορα άλλα.
ΕΝΔΥΜΑΤΟΛΟΓΙΑ
Οι άντρες ντύνονται με ξεφτισμένα τζινάκια, παπούτσια μυτερά που σκοτώνεις κατσαρίδα στον τοίχο (η Κερκυραία τα γουστάρει πολύ, εγώ πάλι κάπως αναγουλιάζω) ή πέδιλο (από δέρμα μεν, εμένα μου θυμίζει τις παντόφλες από μπεζ πλαστικό δε). Φοράνε χαλαρά πουκάμισα τα οποία είναι ανοιχτα μέχρι το στομάχι, με την τρίχα να αερίζεται ελεύθερα, προς τιμήν του αξέχαστου Στάθη Ψάλτη στα Καμάκια και στο Έλα να αγαπηθούμε ντάρλιγκ.
Οι γυναίκες προτιμούν ένα λουκ εξίσου χαλαρό μεν, περισσότερο φροντισμένο δε. Παίζουν τζινάκια ξεφτισμένα, με ψηλό πέδιλο όμως. Μπλουζάκι μπόλικο, με ανοιχτές πλάτες και από μέσα υ π ο χ ρ ε ω τ ι κ α αντί για σουτιέν το αποπάνω του μαγιώ. Όπως καταλαβαίνετε διάφορα κορδόνια – δεσίματα – ναυτικοί και προσκοπικοί κόμποι παίζουν παντού (άμα δηλαδή πας να τη γδύσεις αυτήν την έκατσες. Και καλά να τη γδύσεις. Πού να πρέπει να τη ντύσεις.) Τα μαλλιά πάνε λίγο επιμελώς ατημέλητα και τα μεγάλα κοσμήματα είναι must.
Η ΚΟΥΡΑΣΗ
Είναι όλοι πτώματα. Δεν έχει σημασία γιατί και πώς. Δεν έχει σημασία τί δικαιολογία χρησιμοποιούν. Είναι χάλια, δε μπορούν, τώρα ξεκουράζονται, μη τους μιλάτε. Η Θεία Σοφία επειδή είναι άνθρωπος υστερικός και με μπρίο αυτή την συμπεριφορά την εκλαμβάνει ως προσωπική προσβολή.
Στα clubs δεν κάθονται απλά. Απλώνονται. Πιάνουν ότι επιφάνεια υπάρχει – από ηχείο και σκαμπώ τα μπατίρια μέχρι πολυθρόνα και καναπέ οι πλούσιοι με το μπουκαλάκι. Γίνονται ένα με τον καναπέ και καπνίζουν κοιτώντας τα άστρα, κάπως κουρασμένα – κάπως σα να ονειροπολούν. Αυτό δηλαδή που γίνεται τσάμπα και σωστά στη βεράντα/ μπαλκόνι/ κήπο/ ακροθαλασσιά η Γενιά της Κούρασης το κάνει μέσα στο νταβαντούρι, το αλκοόλ, την κάπνα και τον αντι-αισθητισμό. Διότι αν είσαι στη βεράντα/ μπαλκόνι/ κήπο/ ακροθαλασσιά κανένας δε θα δει πόσο πραγματικά άνετος είσαι. Ενώ στο club σε βλέπουν όλοι και σκάνε οι οχτροί σου.
Άλλο χαρακτηριστικό είναι η ομιλία. Πρώτα από όλα είναι σπάνια. Δε μιλάνε μεταξύ τους και όσο για αυτούς έξω από την παρέα τους δε το συζητάμε καν. Όλοι οι άλλοι – πλην της παρέας τους – δεν είναι απλά υπηρεσία τους. Είναι τα σκουπίδια του σκύλου της Φιλιππινέζας του κηπουρού τους. Αν για κάποιο λόγο (άγνωστο, σα το στρατιώτη) μιλήσουν ο λόγος του ρέει κάπως βαρετά, μιλάνε αργά και τα μάτια τους είναι σα της Βάσως Παπανδρέου, μονίμως μισόκλειστα (και δε μπορείς να αποφασίσεις αν έχουν πάθηση, νυστάζουν ή παίρνουν χάπια).
Τέλος να μη μιλήσουμε για τις κινήσεις οι οποίες είναι χαλαρές και αργές, σα να κινούνται μέσα στο νερό ας πούμε. Αν είναι ζευγάρι πού και πού, αλλά εξαιρετικά σπάνια, θα αγγιχτούν. Αυτό. Μη μιλήσουμε για φλερτ! Άλλα τώρα που το σκέφτομαι, ας μιλήσουμε.
ΦΛΕΡΤ
Ανύπαρκτο. Έτσι όπως είναι απλωμένοι στις καναπεδάρες, μπορεί να πίνουν κάτι, μπορεί να φοράνε γυαλί ηλίου, σίγουρα όμως είναι πολύ κουρασμένοι. Πού να σηκώνεσαι τώρα, να χορεύεις με τον άλλον, να του μιλάς. Και τί να πεις; Σάμπως έχεις όρεξη; Καλά είσαι εδώ, αράζεις, χαλαρώνεις, δείχνεις πόσο cool είσαι. Άσε κάτσε κάτω. Κυρίως όμως είσαι τόσο ωραίος/ ωραία που όλοι οι άλλοι είναι αποκάτω σου. Αν σε θέλει κάποιος, να έρθει να σου μιλήσει. Αφού του/ της μιλήσεις σα να είναι τα σκουπίδια του σκύλου της Φιλιππινέζας του κηπουρού σου και δε φύγει θα αρχίσεις να του μιλάς λίγο πιο σωστά αλλά ακόμα κουρασμένα. Όταν δε γελάς να το κάνεις ξεψυχισμένα – μη νομίζουν ότι είσαι και δευτεράτζα.
ΣΕΞ
Αυτό δε μπορώ να το φανταστώ. Ομολογώ ότι δεν έχω πάει με εκπρόσωπο της Γενιάς της Κούρασης. Πάντως τους φαντάζομαι ξάπλα, να κάνουν “μμμμμμ” αραιά και πού και κάπως ξεψυχισμένα. Αγαπημένη στάση το κουταλάκι για να είναι έταιροι ξάπλα.
ΑΛΛΕΣ ΛΕΠΤΟΜΕΡΕΙΕΣ
Είναι καλά. Είναι τόσο καλά. Δεν αγχώνονται, δεν τρέχουν, δεν ενθουσιάζονται, δεν γελάνε. Κάθονται ωσάν τα ζόμπι και κοιτάνε το άπειρο, εκπέμποντας (νομίζουν) έναν αέρα αυτοπεποίθησης και μαγκιάς. Και το ωραίο είναι ότι πείθουν. Και μάλιστα περνάνε καλά. Τί ανησυχώ εγώ, τί τρέχω, τί αγχώνομαι. Πρέπει μου φαίνεται όλοι να γίνουμε Κουρασμένοι για να περνάμε καλά και να περνάει το δικό μας.
Το να σου πω οτι εχεις δικιο, θα ναι κοινοτυπια. Το εχω παρατηρησει και στην Κυπρο αυτο πριν απο περιπου ενα χρονο οταν βγηκα σε ενα μπαρ με αλλους φιλους που σπουδαζαμε τοτε μαζι Θεσσαλονικη (αχ, εποχες…)Διαπιστωσαμε λοιπον κι εμεις αυτο το σκηνικο.Δεν ξερω ομως αν η κουραση ειναι το κυριοτερο χαρακτηριστικο. Εγω τους βλεπω περισσοτερο ως αυτοικανοποιουμενους wannabe-δες , αχρωμους, επαναλαμβανομενους, αναλωσιμους,ανεραστους και αντιερωτικους τυπους. Θυματα της εποχης τους ή η εποχη ειναι απλα το δημιουργημα τους το οποιο πλεον απολαμβανουν οντας αραχτοι και νυσταλεοι σε ενα club της σειρας;Σκεφτομουν γιατι σπαταλαμε φαια ουσια για αυτο το ζητημα…Η δικια μου σκεψη ειναι πως εστω κι αν μας ειναι αδιαφοροι, εν τουτοις τους βρισκεις μπροστα σου συνεχως και παραβιαζουν αντιαισθητικα την καθημερινοτητα σου μονο με την παρουσια τους!Πως να ημερεψει ο νους μετα απο αυτα;
Ουφ..Και τωρα επιστροφη στις external relations της Ε.Ε. ,ελεω εξετασεων.
Δε μπορώ να μην ασχολούμαι. Αυτός είναι ο ρόλος μου. Self appointed. Άλλωστε ως ιντερνετική συγγραφεύς της ΕΕΕΑ ήμουν πάντα κοινωνιολόγα. Στα γεράματα θα αλλάξω;
Ξε-κούραστο κείμενο…Διαβάζεται μονορούφι.
;-)
Αραγε υπάρχει αντίστοιχο φαινόμενο στας Ευρώπας και στας Αμερικάς ή είναι δικιά μας ευρεσιτεχνία η … γενιά των κουρασμένων;
Μόνο κοινωνικό και ψυχολογικό ερευνητικό ενδιαφέρον παρουσιάζουν τα εν λόγω άτομα και χώροι στα δικά μου μάτια.
Να φταίνε η ηλικία και η δουλειά;
Όσο για φλερτ κλπ, άσε ψάξε αλλού. Το μόνο που μπορείς να βρεις είναι πεσμένες μύτες στο πάτωμα. Α, και κανένα κόσμημα σε μέγεθος καρπουζιού.
Τα κουκούτσια παραμένουν εντός κρανίου. Έτσι, για ντεκόρ.
Ωραίο..!
Να προσθέσω ότι αν κάνουν τον κόπο να σε χαιρετήσουν,φυσικά και δεν θα σηκωθούν,και θα σου δώσουν το χέρι σαν να φοβούνται μεταδοτική νόσο,με το αντίστοιχο ύφος!
Που να στέλνω comment τώρα… Δεν βαριέσαι…
Εύστοχες οι παρατηρήσεις της θείας Σοφίας.
Νομίζω πως το στοιχείο της μόνιμης κούρασης υπήρχε πάντοτε στο σύνολο της ελληνικής επικράτειας. Απλώς τώρα πια εκδηλώνεται απροκάλυπτα. Από το σχολείο μέχρι τον στρατό και την επαγγελματική σταδιοδρομία, το αξίωμα που διέπει την καθημερινότητα μας είναι ένα: Καλή και η ξάπλα, αλλά τίποτα δεν είναι καλύτερο από το καθησιό.
Αυτό το ‘λαϊφστάιλ’ είναι απόρροια της καθ’όλα ελληνικής παράδοσης του φιλοσοφείν μετά κρύου ροφήματος ονόματι ‘φραπέ’. Στην υγειά μας.
ΥΓ: Μου άρεσε πολύ η αναφορά στην καφέ παντόφλα, ευγενική χορηγία της Υπηρεσίας… γνωστή και ως καρπουζοπαντόφλα.
Το νερό θα φταίει.
Ναι, έχεις δίκιο.
Και εμένα μου τη δίνει το στυλάκι “βαριέμαι να σε κοιτάξω – δε σου ρίχνω ούτε μισή ματιά – είμαι ευτυχισμένος μέσα στην αποχαύνωσή μου – είμαι cool μα πολύ cool – σε γράφω στα τέτοια μου – είσαι ένα μηδενικό – εγώ είμαι γενικώς απο πάνω – φοράω γιαλιά ηλίου μετά τις δέκα το βράδυ – κλπ, κλπ, κλπ”
Τι έγινε η ζωηρή και ζωντανή γενιά μας;
Μήπως αυτή η νεότερη γενιά τα έκανε και τα είδε όλα νωρίς και τώρα δεν έχει ενδιαφέρον για τίποτα;
Θα μιλήσω σαν παλιομοδίτης αλλά προτιμάω τη σκανταλιά από τη βαρεμάρα.
[…] Η γενιά της Κούρασης […]
[…] Ξεστομίζεται με απίστευτο θράσσος και αγένεια, όταν προσπαθείς να κάνεις μια σοβαρή συζήτηση με κάποιον, κυρίως εκπρόσωπο της Γενιάς της Κούρασης. […]