Εξαφανιζόλ

Δεν έχω γράψει τίποτα της προκοπής αυτές της μέρες διότι δεν έχω προλάβει ούτε να σκεφτώ. Περιμένω πώς και πώς να πάω στη δουλειά την Τρίτη μπας και ηρεμήσω λίγο (καλό;)

Έχω και δύο ΓΚΕΣΤ ΣΤΑΡ που έπονται (το ένα το έχω σε ελληνικά με λατινικούς χαρακτήρες και δεν προλαβαίνω να το μεταγράψω και το άλλο ακόμα μου το τάζουνε – Αρετή ανασκουμπώσου μου έβγαλες το λάδι). Υπομονή.

Το σπίτι το καινούριο ακόμα να θυμίσει σπίτι, αλλά το παλιό βάφτηκε, καθαρίστηκε, σιγυρίστηκε και μου επιστράφει η προκαταβολή (ευτυχώς).

Μια γρήγορη σημείωση πάντως γιατί έχω εκνευριστεί (ναι πάλι). Δεεεεεεεεεεεεεεεεεεεε μου λέεεεεεεεεεεεεετεεεεεεεεεεεεε [με τα χέρια στη μέση ωσάν την κατίνα λέγεται αυτό]. Τί ιστορίες μίσους και πάθους είναι αυτές τελευταία; Τί τσακώνεστε ώρε έλληνες bloggers μεταξύ σας ωσάν τους διασπαρμένους και τους ανυπότακτους ένα πράμα. Κολοκοτρώνης θα γενώ – ή Διάκος, ανάλογα, αλλά μάλλον Κολοκοτρώνης γιατί έβριζε πολύ λέει όπως εγώ – και θα σηκώσω την παντιέρα του ενωμένου αγώνα. Προς τί το μίσος και ο αλληλοσπαραγμός; Το κάναμε λίγο μεσημεριάτικη ζώνη στο Alter το θέμα – ήρθε η κυρά Σούλα να πει ότι η κυρά Τούλα πλένει τα μπαλκόνια και της λερώνει την απλωμένη μπουγάδα. Και μετά θυμήθηκε να σημειώσει ότι όλοι την ξέρουμε δα τί παστρικιά είναι η προκομένη. Για να απαντήσει η Τούλα με βρισιές, να γίνει το έλα να δεις και να λέει ο/η παρουσιαστής/τρια “ήρεμήστε σας παρακαλώ όλα με την κουβέντα λύνονται”.
Πάντως άμαν είναι να πλακώνεστε να ορίσουμε κάποιον για φουσκωτό, να χωρίζει όσους μαλλιοτραβιούνται.

Δε λέω ότι δεν έχω τσακωθεί/ενοχληθεί κλπ στην blogόσφαιρα αλλά εντάξει. Βγάζω όποιον δε μ’αρέσει να διαβάζω από τα link και από το aggregator μου και το ξεχνάω. Το να διαβάζω κάποιον που δεν μ’αρέσει/δεν πάω/σιχαίνομαι μου κόβει ώρες που ε, όπως και να το κάνουμε είναι πολύτιμες και θα μου λείψουν από κάπου αλλού.

Τεσπα – σκεφτήτε το – η Θεία Σοφία είπε και ελάλησε πάντως.

UPDATE: Ναι μεν η Θεία Σοφία είπε και ελάλησε αλλά με ρωτάτε οπότε θα το κάνω λίγο πιο λιανά. Δύο φαινόμενα με ενοχλούν [μην αρχίσετε να απαντάτε τώρα “μα εγώ κυρία δεν…” και λοιπές αηδίες. Γενικά μιλάω και δεν προσπαθώ να πικάρω κανέναν. Αλλά αν πικαριστήτε κιόλας δε θα ενοχληθώ. Μπράβο σας]

Φαινόμενο πρώτο: Ουζούνης Ντέτεκτιβ
Όπου διάφοροι προσπαθούν να ξεμπροστιάσουν διάφορους άλλους σε σχόλια και κουβέντες. Ας πούμε γράφει η Μαριγούλα και πετάγεται η Λίτσα και ρωτάει “εσύ η Μαριγούλα πολύ μου θυμίζεις τον Βαγγέλα – μπα και είσαι ο Βαγγέλας;” ή ακόμα καλύτερα “άσε ρε Βαγγέλα σε καταλάβαμε” (αλλά με θυμό, που πήγε ο Βαγγέλας να μας εξαπατήσει). Τί τη νοιάζει δηλαδή τη Λίτσα αν η Μαριγούλα είναι Μαριγούλα ή Βαγγέλας. Πρόκειται δηλαδή να βγουν ραντεβού και αντί για ψηλή – ξανθιά θα σκάσει νταλικιέρης με τρίχα;

Φαινόμενο δεύτερο: Ο παρατηρητής του μίσους
Όπου διάφοροι (άλλοι διάφοροι από τους προηγούμενους) έχουν σταμπάρει ποιους άλλους διάφορους δεν γουστάρουν και παρακολουθούν τα blog τους με μανία. Ας πούμε ο Τσίκος και ο Πίπης (τα δυο βουνά μαλώναν) δε γουστάρονται και μάλιστα ορκίζονται έταιροι ότι ο άλλος γράφει αισχρά. Παρόλα αυτά τρώνε τα νύχια τους κάθε βράδυ περιμένοντας πότε θα γράψει ο άλλος έτσι ώστε να πάρουν το κείμενο, να το κάνουν κομματάκια και να το ανεβάσουν στο δικό τους blog ως δείγμα του άθλιου αλλουνού.

Μα δε βαριέστε; Δεν κουράζεστε;