Τα μεγάλα πνεύματα

Μετά τη δουλειά, στο λεωφορείο, επιστροφή στο σπίτι. Κάθομαι – πάντα – πάνω και μπροστά μπροστά. Έτσι δεν ζαλίζομαι όταν διαβάζω και με την άκρη του ματιού μου βλέπω πού είμαστε – μη χάσω και τη στάση!
Περίπου στη μέση του ταξιδιού κάθεται απέναντι μου στο διάδρομο κορίτσι. Εγώ με μάυρα μαλλιά με μπλε τσουλούφια – εκείνη με μωβ μαλλιά. Εγώ με κόκκινα βαμμένα νύχια εκείνη με μπλε. Εγώ διαβάζω Terry Pratchett – Reaper Man εκείνη διαβάζει Terry Pratchett – Guards!Guards!…
Με κοιτάει. Μου χαμογελάει. Την κοιτάω. Της χαμογελάω.