An old greeting
Uploaded by andrew and hobbes on 21 May 09, 1.00PM GMT.
Το θυμήθηκα σήμερα που είδα μια πολύ καλή ανάρτηση στο Angelis and the Istanbul με μία διαφήμιση για αντιβακτηριακά μαντηλάκια που έδειχνε έναν εγγονό να φιλάει το χέρι του παππού.
Η εικόνα είναι η μαύρη αλήθεια δε με ξένισε καθόλου μα καθόλου γιατί όταν ήμουν πιτσιρίκι μου συνέβαινε κι εμένα. Όχι να μου φιιλάνε το χέρι βέβαια αλλά να με υποχρεώνουν να φιλάω το χέρι της όποιας θείας / θείου. Ποτέ στην Αθήνα βέβαια – μη μας πάρουν και για χωριάτες – αλλά σίγουρα όταν ανεβαίναμε τα καλοκαίρια στο χωριό και κάναμε τους υποχρεωτικούς γύρους στο δικό μας μαχαλά και τον πάνω μαχαλά στις θείες και τα διάφορα σόγια.
Μπαίναμε στη σάλα (πάντα υπήρχε μία σάλα) ή καθόμασταν στην αυλή, η θεία έβγαζε σοκολατάκια (τα πράσινα με το Φουντούκι του Παυλίδη) τα οποία μου απαγορευόταν δια ροπάλου να ακουμπήσω, έψηνε καφέ στη μάνα μου και λέγαν τα ίδια που είχαμε πει και στην προηγούμενη θεία. Με ρωτούσε τί τάξη πάω, και επίσης μου έκαναν πάντα τη μαλακισμένη ερώτηση “ποιόν αγαπάς πιο πολύ; τη μαμά ή το μπαμπά;”. Μία θεία μάλιστα όταν αρνιόμουν να διαλέξω με πίεζε ανελέητα μέχρι από τα νεύρα να δώσω μια απάντηση (όποια να ‘ναι) και μετά καθόταν πίσω στην καρέκλα της ευχαριστημένη και χαμογελώντας.
Πριν γίνουν όμως όλα αυτά – και ειδικά αν η θεία ήταν αρχαία (σε εκείνη την ηλικία όλοι αρχαίοι ήταν για μένα βέβαια) η μαμά Δέσποινα με κοιτούσε αυστηρά και έλεγε: “Φίλα το χέρι της θείας!” όπου εγώ έπρεπε να πάρω το χέρι της θείας, και να το φιλήσω. Προσοχή όμως – με είχε δασκαλεμένη η μαμά Δέσποινα από πριν να μη φιλάω και πολύ σβουρηχτά αλλά με κάπως κλειστά και μαζεμένα τα χείλη σε περίπτωση που η θεία είχε τίποτις μικρόβια (κι η μαμά Δέσποινα βλέπει παντού και πάντα μικρόβια).
Όσο περνάγανε τα χρόνια τόσο ατονούσε η συνήθεια και πλέον θυμάμαι τη διαδικασία σαν κάτι από άλλη εποχή – είναι τόσο παλιά δηλαδή που αν δεν το σκεφτώ πολύ μπορεί και να γελαστώ ότι κάτι το διάβασα και δε μου έχει συμβεί.
Μετά από αυτό το τραύμα και μιας και επιτέλους έφτασα στον πολυπόθητο τίτλο της θείας Σοφίας απαιτώ
1) Μόλις με βλέπετε θα μου φιλάτε το χέρι – ακόμα κι αν βγαίνω από την τουαλέτα
2) Έχετε δικαίωμα να απαιτήσετε πορτοκαλάδα και καφέ για το γονιό σας
3) Ποτέ δε θα φάτε τα σοκολατάκια μου όσο κι αν επιμένω εγώ.
4) Σε περίπτωση που όλα γίνουν σωστά (και φιλήσετε με το σέβας που απαιτείται) συγκινημένη εγώ θα σας κάμω ταπ ταπ ταπ στο κεφάλι και θα πω “την ευχή μου τέκνο μου”.
Χαίρομαι που διαβάζεις τον Αγγελή, είναι φίλος και εξαιρετικό παιδί! μούτς!
Θεία, έχετε σαλτάρει.στοπ.Συνεχίστε να χορεύετε.Στοπ.Σοκολατάκια Παυλίδη με φουντούκι που τα θυμηθήκατε??. στοπ.Λουκουμάκια δεν σας κερνάγανε;στοπ.Εμείς στο Θέσσαλυ έχουμε φάει πολύ λουκούμι.
hahaha!
Πωπω, τα σοκολατάκια και η ερώτηση ποιον αγαπάς πιο πολύ… τι μου θυμίζουν!! Βασανιστήριο!!!!
Ξέχασες και το τσίμπημα στο μάγουλο!
Όλα όμως τα ξεπερνούσα με ένα υποβρύχιο… βανίλιααα :P :P :P :P :P
axaxaxaxa είπαμε κατέκησες το σεβασμό μου μετά την συγκραφή των 50000 και λέξεων.. αλλά ως εκεί; :):)
αχαχαχα (ο χαχανούλης) και που ξέρεις που είχα εγώ το στώμα μου πριν.. :):)
εγώ ποτέ δεν έτρωγα σοκολατάκια.. αν δεν είχα ολόκληρη τούρτα δε ξεκινόύσα τα γλυκά.. :):)
ούτε καθόμουν να μου κάνουν ταπ ταπ ταπ.. (ήμουν κακιασμένο σκατόπαιδο τι να κάνουμε;):):)
Thnx kouk!
Με κολακεύεις βρε παλιόπαιδο:)
Thnx kouk!
Με κολακεύεις βρε παλιόπαιδο:)
Στο Δοξάτο πάντως και στα Κουδούνια Δράμας (απαιτώ να μου στήσουν ανδριάντα για τη διαφήμιση) το χειροφίλημα γίνονταν by default. Μας ορμήνευαν από το σπίτι κιόλας.
Το τι κρεμμυδίλα και σβουνιά μου 'ρχότανε, άλλο πράμα!
4)Σε περίπτωση που όλα γίνουν σωστά (και φιλήσετε με το σέβας που απαιτείται) συγκινημένη εγώ θα σας κάμω ταπ ταπ ταπ στο κεφάλι και θα πω “την ευχή μου τέκνο μου”.
…με έκανες και γέλασα βραδιάτικο….λολ:)