Ακαδημαϊκώς είμαι το παράδειγμα προς αποφυγή

Birkbeck - η νέα είσοδος, θέα από το Birkbeck Clore Management Centre

Την πρώτη μέρα που γνώρισα τον Peter – μεγάλο κεφάλι στο Department of English & Humanities του Birkbeck, University of London μας είπε μια ιστορία που όχι απλά με σημάδεψε αλλά τελικώς απεδείχθει και προφητική.

Ήμουν στο πρώτο έτος του πτυχίου – ένα BA in Humanities and Media που θεωρώ μέχρι και σήμερα ότι ήταν τα πιο χρήσιμα 4 χρόνια της ζωής μου. Γιατί τα πιο παραγωγικά ήταν τα δύο χρόνια του Μάστερ σε άλλη σχολή αλλά πάλι στο Birkbeck – αλλά για να είναι παραγωγικά έπρεπε να έχω περάσει τα 4 πριν έτσι όπως τα πέρασα.

Ψάρι στο Λονδίνο, ψάρι στη δουλειά, ψάρι και στο Πανεπιστήμιο – μόνο μπουρμπουλήθρες που δεν έβγαζα. Και μετά μπήκε ο Peter – διδακτορικός φοιτητής τότε με ειδίκευση στον τομέα που έκανα την πτυχιακή μου εργασία τελικά, άπειρες γνώσεις, εξαιρετικό χιούμορ και μεγάλο ταλέντο στη διδασκαλία.

Με το αιώνιο χαμόγελο του μας είπε ότι το Birkbeck είναι επικύνδινο μέρος.

“Γνωρίζεις κάποιον φοιτητή σήμερα και 6-7 χρόνια μετά τον βλέπεις στη βιβλιοθήκη. ‘Ακόμα εδώ;’ του λες και σου αποκαλύπτει ότι έχει φτάσει να κάνει διδακτορικό.”

Είχαμε γελάσει τόσο πολύ με την ιστορία του και τώρα που το σκέφτομαι έχουν περάσει 6-7 χρόνια από τότε.

Δε σκέφτηκα ποτέ ότι θα μπορούσα να φύγω από το Birkbeck. Είναι αδύνατον να φανταστώ κάποιο άλλο πανεπιστήμιο, κάποιο άλλο χώρο, άλλα χρώματα, άλλες μυρωδιές, άλλους ανθρώπους (και είναι όλοι σε παράκρουση, όπως και όλοι οι ακαδημαϊκοί άλλωστε). Εδώ έκανα το πτυχίο μου, εδώ το μεταπτυχιακό μου, εδώ κάνω και την μοναδική μου αίτηση για διδακτορικό.

Ελπίζω ειλικρινά η αίτηση μου  να γίνει δεκτή αλλά πάνω από όλα ελπίζω να πετύχω τον Peter στη βιβλιοθήκη κάποια στιγμή και να του θυμίσω αυτή την ιστορία.