Μισή ώρα μετά τα μεσάνυχτα χτυπάει το κινητό. Ο Καβαλιώτης σηκώνει φρύδι, με κοιτάει με νόημα, κι εγώ σκοτώνομαι να απαντήσω. Βλέπω στην αναγνώριση “Ζάβαλος” (πλην όμως δε το λέω στον Καβαλιώτη, έτσι για να σκάσει λίγο… πουτάνες γυναίκες).

– Άκου αυτό! μου λέει ο Καπετάνιος και ακούω από μέσα λύρα κρητική να παίζει το . . . → Περάστε στα ενδότερα για τα περαιτέρω…