Τα συρτάρια

Secret Drawers
Originally uploaded by The Green Album

Είναι κάτι συρτάρια αδερφέ μου που υπάρχουν σε όλα τα σπίτια. Εκεί μέσα χώνεις ό,τι λάχει, γιατί δεν έχει θέση πουθενά αλλού – άλλο βέβαια που εκεί υπάρχουν τα πιο χρήσιμα πράγματα, όπως ας πούμε πέτρες για τον αναπτήρα ή το δεύτερο κλειδί της μηχανής.

Είναι και κάτι άλλα συρτάρια όμως που δε θες να τα ανοίξεις και δε θες να ξέρεις ότι υπάρχουν. Όχι πώς το κάνεις ενσυνείδητα απαραίτητα. Θα το διαπιστώσεις μόνο όταν έρθει η ώρα σου να τα ξεκαθαρίσεις.

Αυτά τα συρτάρια που λες, ίσως και κουτιά και ντουλάπια, που χώνεις μέσα πράγματα έτσι φύρδην μίγδην, τα ανοίγεις που και που και τα κλείνεις προσποιούμενος ότι είναι όλα καλα και δεν τρέχει τίποτα, κάποια στιγμή θα τα φτιάξεις και θα ξέρεις πού είναι τί. Άδικος κόπος. Τα συρτάρια αυτά καραδοκούν τη μεγάλη αλλαγή μέσα σου και τη μεγάλη απόφαση – μόνο τότε θα σου προσφέρουν και τον (σημειολογικό) πόνο τους και την (αναμενόμενη) χαρά τους.

Έτσι μου συναίβει κι εμένα χτες. Βρήκα πράγματα που νόμιζα ότι είχα χάσει. Το κραγιόν που φόρεσα ένα βράδυ στην Αθήνα, φωτογραφίες της αδελφής μου, τον κωδικό μου για κάποιο σύστημα. Βρήκα πράγματα που πέταξα. Κάρτες και σημειωματάκια, κομμάτια σπάγγο, άδεια κουτάκια, παλιά USB. Βρήκα πράγματα που δεν θυμόμουν ότι είχα. Το μαύρο σημειωματάριο, το γράμμα από τον Πειραιά, το κόκκινο στυλό.

Μα κυρίως – και αυτό είναι το σημαντικό – βρήκα ένα νόημα: Πώς κάνω την ανακατάταξη μου. Μπορεί να θέλει κόπο και χρόνο μα τελικά θα αφήσει χώρο για το επόμενο βήμα.

Κι είναι ωραίο να μπορείς να βρίσκεις νόημα έτσι ξαφνικά ένα Σάββατο πρωί.